نورپردازی و روشنایی سالن تئاتر در کنار طراحی صحنه و لباس، موسیقی از جمله مسائلی هستند که تاثیر بسزایی در کاربری و زیبایی و همچنین واقعی به نظر رسیدن نمایش کاراکترها در آکسسوار صحنه دارد.
از دیگر ابعاد نورپردازی این نوع اماکن ، ایجاد و هدایت پرتوهای نوری گوناگون برای تامین روشنایی موضعی و جلوه های خاص مورد نیاز می باشد.
در این مقاله، به بررسی اهمیت نورپردازی و روشنایی سالن تئاتر پرداخته ایم تا با هویت آن بیشتر آشنا شوید.
به طور کلی نورپردازی فضا در این مکان به 2 بخش روشنایی عمومی و نور تخصصی تقسیم بندی می‌شوند.
که نور تخصصی به دسته بندی ها زیر تفکیک می‌گردد:
- نور جانبی
- نور نور موضعی
- نور پشت
- نورهای رنگی
در ادامه هر کدام را به اختصار توضیح می‌دهیم.
روشنایی عمومی :
نوری است که از روبروی به صحنه تابش می‌دهند و یک نور اصلی به حساب می‌آید.
از محدودیت‌های این نوع نور می‌توان به سایه های مزاحم در پشت بازیگران و خاصیت تخت کنندگی اشاره کرد.
این نور از اهمیت بالایی برخوردار است و تحت هیچ شرایطی حتی در نمایش های ساده قابل اغماض نمی‌باشد.
به طور کلی می‌توان گفت به مجموعه منابع نوری که برای تامین نور کلی فضای سالن مانند راهروها، جایگاه های حضار، لابی و … نصب و راه اندازی می‌گردد.
سیستم نور عمومی از لامپ های نصب شده در دیوار، سقف و نورهای مخفی تشکیل می‌شود، که علاوه بر دکوراسیون داخلی و زیباسازی فضا ، روشنایی فضا را تامین می‌کند.
برای تامین امنیت و راحتی افراد در زمان رفت و آمد از چراغ های پله ای و ریسه و چراغ بالای درب (چراغ خروج) استفاده می‌شود.
عموما سعی بر این است که در عین حال تامین روشنایی کافی و متناسب ، از محصولاتی با مصرف پایین انرژی و تولید گرمای کمتر نظیر لامپ های LED استفاده شود.
حداکثر زاویه ی تابش این نور نسبت به خط افق بین 25 تا 45 درجه می‌باشد که بهترین زاویه همان 25 درجه است.
روشنایی تخصصی :
زمان اجرا تئاتر برای تاثیرگذاری بیشتر از جلوه های نور مختص هر رویداد استفاده می‌کنند. این نورها از سیستم نور تخصصی سالن توسط نورافکن ها و پروژکتورهای مختلف که در اطراف سالن نصب می‌شود، تامین می‌گردد.
هر یک از این تجهیزات کاربرد مخصوص خود را دارد و نور باید به گونه ای تابیده شود تا از عدم تمرکز تماشاچی و ایجاد سایه در جلو بازیگر جلوگیری شود. و هماهنگی، توازن، تناسب، تاکید و ریتم را در هر اجر را داشته باشد.
در ادامه به چند نوع نور تخصصی اشاره و بررسی خواهد شد.
نور موضعی
بخش کوچکی از صحنه یا موضوع برای تاکید یک سوژه غیر انسانی یا انسانی روشن می‌کنند. توسط این نور کم خاصیتترین بخش در انتهای صحنه را می‌توان مهمترین بخش کرد و نظر تماشاچیان را به آن معطوف کرد.
نور پشت
این نور که به نور بکراند یا بک گراند معروف می‌باشد، از پشت و بالای بازیگران به تماشاچیان به صورت مخفی تابیده می‌شود.
و به گونه‌ای تنظیم می‌شود سایه‌های مزاحم نورهای جانبی و نور عمومی روبرو کامل حذف کند.
نورهای رنگی
این نوع نورها توسط فیلتر رنگی قابل طراحی و اجرا بر روی موضوعات است و حالات مختلفی را برای تماشاچی ایجاد می‌کند.
طراح نور برای اجرا بهترین نورپردازی و مرتبط با موضوع تئاتر باید این نوع نورها و رنگ های اصلی و کاربرد روانشناسی آنها را بشناسند.
نور جانبی
نوری که از طرفین به صحنه میتابد و سایه‌های مزاحم نور تخت را تا حدی کم می‌کند، اما از بین نمی‌برد.
در این نوع بهترین زاویه 25 درجه تا حداکثر 45 درجه از چپ و راست صحنه قابل تابش می‌باشد و به سوژه‌های موجود در صحنه حالتی سه بعدی میبخشد.
به طور کلی می‌توان گفت نورها در سالن تئاتر به عمومی، موضعی، جانبی، پشت و نورهای رنگی دسته بندی می‌شود.
طراح نور باید اطلاع کاملی از رنگ های اصلی و روانشناسی نور و زاویه را داشته باشد تا بتواند با توجه به موضوع نمایشنامه تئاتر نورپردازی درست را انجام دهد.
لطفاً برای ، اطلاعات فنی و لیست قیمت با ما تماس بگیرید.
مقالات مرتبط :